Baamboozle – rozbij bank dydaktycznych gier!
W zasobach Internetu można wyszukać wiele przydatnych aplikacji, które sprawią, że lekcje będą interesujące i zaangażują każdego ucznia do aktywnego w niej udziału. Jedną z ciekawszych propozycji jest Baamboozle.
Po co Baamboozle?
Szkoła XXI wieku powinna być atrakcyjna dla ucznia, ma uczyć i jednocześnie bawić. Pomoże nam w tym aplikacja Baamboozle, w której znajdziemy wiele ciekawych gier do wykorzystania na lekcji – na każdym przedmiocie, na każdym etapie edukacyjnym, gdyż aplikacja umożliwia darmowy dostęp do wielu gier edukacyjnych przygotowanych przez nauczycieli różnych przedmiotów. Co ważne, nie trzeba się logować, aby skorzystać z zasobów udostępnionych publicznie. Na stronie Baamboozle znajduje się wyszukiwarka, która pozwala wybrać interesującą nas grę (według jej popularności, terminu dodania, języka – w tym również języka polskiego).
Metoda Wspólnej Sprawy, czyli sposób na interwencję w sytuacji przemocy rówieśniczej
Metoda Wspólnej Sprawy jest rodzajem interwencji humanistycznej, która ma pomóc w znalezieniu pomysłu, jak zmniejszyć lub wyeliminować dręczenie danego ucznia przez rówieśników oraz w zrozumieniu przez dziecko konsekwencji swojego postępowania.
Metodę tę opracował i rozbudował Kenneth Rigby – australijski pedagog zajmujący się zagadnieniami przemocy i cyberprzemocy. Ważny jej aspekt stanowi też wspieranie dzieci i młodzieży w poszukiwaniu zachowań społecznie akceptowanych. Kładzie się tu szczególny nacisk na tworzenie rozwiązań problemu i pokazanie, że jego zlikwidowanie jest możliwe bez stosowania agresji. W metodzie tej nie trzeba wyjaśniać szczegółów przemocy, nie trzeba doprowadzać do sytuacji, podczas których zawiążą się nowe przyjaźnie, nie dąży się do nawiązania przyjacielskich stosunków między skonfliktowanymi uczniami, ale daje się im szansę na bezpieczne przebywanie w tej samej klasie czy grupie koleżeńskiej.
Uwaga! Człowiek się tworzy. Rozwój mowy jako warunek powstania wyższych form świadomości
„Rzeczy przeciwstawne łączą się, a z różniących się od siebie powstaje najcudowniejsza harmonia i wszystko powstaje przez walkę”. /Heraklit/
Bazując na myśli L.S. Wygotskiego na temat rozwoju samoświadomości dziecka, chciałabym przedstawić to interesujące zagadnienie – tak ważne zarówno dla nauczyciela edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, jak i dla logopedy, bo to on najczęściej ma do czynienia z nieprawidłowościami i deficytami rozwoju w tym okresie. Uczony pokazuje, jak istotny jest rozwój mowy dla powstania wyższych form świadomości. To mowa pozwala nam zrozumieć i opanować świat. Jest też najbardziej skomplikowanym i najbardziej precyzyjnym narzędziem kultury.
Nauczyciel historii wobec modnych teorii pseudonaukowych
Ciekawość może doprowadzić młodzież szkolną do zapoznania się z różnymi modnymi teoriami spiskowymi, której twarzami nierzadko stają się celebryci czy osoby z pierwszych stron gazet.
W obecnych czasach rola Internetu, a przede wszystkim mediów społecznościowych, jest znacząca w życiu codziennym i zapobiega wykluczeniu komunikacyjnemu. Uczniowie prowadzą równolegle życie w świecie materialnym oraz wirtualnym. Wydaje się, że czasem nawet z dominacją tego drugiego, co możemy zaobserwować także w szkole. W ostatnich latach nasilone jest propagowanie różnych teorii, stanowią one nierzadko część wojny hybrydowej, są wykorzystywane przy tworzeniu fake newsów. Przykładowo w pracy nauczyciela historii można natknąć się na pytania uczniów, zwłaszcza w szkole ponadpodstawowej, związane z Wielką Lechią, której popularyzatorzy oskarżają historyków o zakłamanie, a wręcz ukrywanie prawdy o przeszłości narodu polskiego. Jak należy postępować, by nie zabijać dociekliwości podopiecznych, a jednocześnie wyjaśnić mechanizm funkcjonowania tej pseudoteorii naukowej? Zadania nauczyciela będą obejmowały zarówno kwestie merytoryczne, związane z warsztatem pracy historyka, jak i zagadnienia wychowawcze, powinien on bowiem wskazać podopiecznym, jak należy selekcjonować i hierarchizować spotykane informacje. Konieczne wydaje się przy tym uwzględnienie również światopoglądu ucznia.
Metoda stacji zadaniowych sposobem na matematykę
Matematyka to królowa nauk. Jak przekonać do tego uczniów? Jak zachęcić do poznania matematyki oraz, co najważniejsze, jak sprawić, aby współczesny uczeń zrozumiał jej tajniki ? Oto wyzwanie dla wielu nauczycieli.
Praca nauczyciela matematyki w szkole podstawowej to nieustanne poszukiwanie nowych sposobów na skuteczne nauczanie oraz aktywizowanie uczniów tak, aby nie tylko czerpali radość z nauki przedmiotu, ale także byli w stanie przejąć kontrolę nad całym procesem. Jednym ze sposobów jest metoda stacji zadaniowych, która opiera się na odpowiedniej organizacji stanowisk w przestrzeni klasy lub szkoły (również np. na boisku szkolnym). Uczniowie rozwiązują zadania z danego tematu, wędrując w ustalonej kolejności między stanowiskami aż do wykonania wszystkich zadań. Metoda ta pozwala dzieciom uczyć się w sposób, w jaki robią to najlepiej, samodzielnie lub współpracując z innymi, we własnym tempie albo ustalonym czasie, a w razie potrzeby, korzystając z pomocy nauczyciela, który nadzoruje cały proces[1].
Usłyszeć obraz. Kreatywny projekt Szkoły Podstawowej nr 1 w Murowanej Goślinie
Bajkowa wystawa dla niewidomych to tytuł projektu realizowanego w ramach programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego nadrzędnym celem było zaktywizowanie młodzieży oraz działania integracyjne dla kolegów niedowidzących i niewidomych.
W działaniach skupionych wokół Bajkowej wystawy chodziło także o to, by otworzyć widzących uczniów na inną perspektywę postrzegania, np. odbiór sztuki przez osoby, które nie mogą w pełni korzystać ze zmysłu wzroku. Z drugiej strony ważne było również to, by pokazać niewidomym uczniom, że ich widzący koledzy przygotowali dla nich takie narzędzia, dzięki którym mogą wspólnie porozmawiać na tematy związane ze sztuką malarską.
Drama w działaniu. O próbowaniu życia
Drama wymusza zmianie myślenia o nauczaniu i uczeniu się, gdzie wiedza i informacja mają drugorzędne znaczenie. W XXI wieku wiedzy nie można posiąść. Można za to zmienić paradygmat kształcenia: od kompetencji do wiedzy.
Współcześni pedagodzy postulują, aby proces nauczania w szkole miał charakter holistyczny, dbając o harmonijny rozwój podopiecznych w różnych sferach: fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej czy duchowej – niezależnie od przedmiotu. Nie wszystkie metody pracy dysponują takimi zasobami narzędzi, aby mogły spełnić tak ważne zadanie. Na pewno w tę strategię wpisuje się drama, którą stosować można na każdym etapie edukacyjnym, co pokazuje praktyka Wielkiej Brytanii, gdzie i przedszkola, i uczelnie z powodzeniem sięgają po jej techniki.
Kompetencje kluczowe. Ważne, potrzebne, niedoceniane?
Czego powinna uczyć szkoła? Jak poprawiać poziom edukacji? Jak powinny być opisane kompetencje młodego Europejczyka? Poszukiwanie odpowiedzi na te pytania doprowadziło do sformułowania ośmiu kompetencji kluczowych opisanych w dokumentach Rady Europy.
- Proszę Państwa, w najbliższym miesiącu czeka nas badanie pod kątem realizacji kompetencji kluczowych w procesie dydaktycznym. – Dyrektor wyświetlił kolejny slajd z ośmioma punktami i zrobił przerwę, spodziewając się gwałtownych reakcji. Nic takiego nie nastąpiło. Dziwne, spodziewał się protestów. Spojrzał na swoich nauczycieli. Wyglądali jak zwykle. Trochę zmęczeni, trochę rozgadani, ale pogodni.
- Mają Państwo jakieś pytania?
I w tym momencie jedna ręka podniosła się do góry.
Wstępniak
Koleżanki i koledzy nauczyciele!
Kiedy rok temu rozmawialiśmy o tym, co nas czeka w cyklu edukacyjnym 2021-2022, towarzyszyło nam głębokie przekonanie, że pandemia jest najgorszą rzeczą, jaka przydarzyła się ludzkości na przestrzeni wielu ostatnich lat. I mieliśmy nadzieję, że po kolejnym szczycie zakażeń, kolejnych zdalnych sekwencjach nauczania - może być już tylko lepiej.
Mindfulness – uniwersalność metody
Uważność to naturalna zdolność, którą posiada każdy z nas, ale zapominamy o niej w pędzie życia i rozproszeniu codziennymi problemami. Pielęgnujmy tę umiejętność w dzieciach, które intuicyjnie z niej korzystają.
Skuteczność i prostota
O programie Mindfulness-Based Stress Reduction (MBSR) świat dowiedział się pod koniec lat 70. Jon Kabat Zinn opracował go dla osób cierpiących na chroniczny ból, ale także z myślą o zaburzeniach psychicznych. Metoda polega na uważnym doświadczaniu rzeczywistości bez jej oceniania. Naszą uwagę możemy skierować na to, co widzimy, słyszymy lub czujemy. Kluczowe jest doświadczenie tu i teraz. Bez oceniania, czyli nakładania filtra deformującego nasze postrzeganie.
Daj się zagiąć! Origami w pracy nauczyciela
Z jednej kartki można stworzyć wiele niepowtarzalnych rzeczy. Japońska sztuka origami coraz częściej pojawia się w szkole jako ciekawa forma pracy z dziećmi, wpływając na ich wielopłaszczyznowy rozwój.
„Jestem jak kartka do origami.
Złożę się na pół, potem znów na pół i znów,
aż w końcu zmienię się w kogoś zupełnie innego”.
Jodi Picoult, Krucha jak lód
Pielęgnowanie zbiorowej skuteczności
Każdy z nauczycieli miał problemy, gdy zaczynał pracę w szkole. Jeden mniejsze, drugi większe, Niektórzy uzyskali wsparcie od kolegów i koleżanek, a niektórzy nie. Rzadko jednak o tym publicznie mówimy.
Dwa przykłady
Przytoczę przykład autorki artykułu pt. Nurturing Collective Efficacy in Changing Times (tłum. Pielęgnowanie zbiorowej skuteczności w zmieniających się czasach) Tricii Maas, który koresponduje z moim własnym sprzed lat. Mass zaczęła uczyć w wieku 21 lat. Dorastała w 11-tysięcznym miasteczku, w środowisku białej populacji. Jako dziecko zastanawiała się, gdzie, a nie czy, pójdzie do college'u i na studia. Chciała ulepszyć świat i pomagać dzieciom się uczyć. Jednak wkrótce zdała sobie sprawę, jak jest nieprzygotowana do zarządzania klasą, a tym bardziej taką, w której potrzeby akademickie i społeczno-emocjonalne wielu uczniów są chronicznie lekceważone i których normy kulturowe różnią się od jej norm. Pierwszego dnia nauczania w liceum jeden z uczniów zrobił zdjęcie jej pośladków i klasa zaryczała radośnie. Nauczycielka nie miała pojęcia, jak odpowiedzieć. W następnych tygodniach i miesiącach uczniowie regularnie robili niestosowne komentarze, ignorowali ją, kładąc ostentacyjnie głowy na ławkach. Jej pewność siebie — i poczucie skuteczności — wyparowały.
